De resultaten van een recente wetenschappelijke studie laten zien dat het fenomeen ‘placebo’ veel complexer is dan tot nu toe wordt aangenomen. Er zijn zelfs enkele wetenschappers die van de term af willen. Anderen suggereren dat de hele fundering van de op logica en bewijs gebaseerde geneeskunde wordt ondermijnd.
Voor de studie werd geëxperimenteerd met een bestaande pijnstiller, CCK-antagonist genaamd. Eén groep mensen kreeg de pijnstiller en een andere groep kreeg een placebo toegediend. De CCK-antagonist had meer effect dan de placebo. Voor de hand liggende conclusie: de pijnstiller werkt beter dan de placebo.
Echter, wanneer de pijnstiller werd toegediend zonder dat de deelnemer hier van wist, had het geen effect! De CCK-antagonist had helemaal geen invloed op verzachting van pijn. Als het een echte pijnstiller is, zou het helemaal geen verschil moeten uitmaken of de patiënt wel of niet weet wat hij toegediend krijgt.
De studie heeft vervolgens aangetoond dat de combinatie van de verwachtingen van de patiënt en het toedienen van de CCK-antagonist de productie in het lichaam stimuleert van de natuurlijke pijnstiller endorphine. Al sinds 1978 weet men dat het placebo effect op deze manier pijn kan verlichten. Nu blijkt echter dat de interactie tussen medicatie en placebo veel ingewikkelder in elkaar steekt. Het experiment suggereert dat de CCK-antagonist niet een pijnstiller is volgens de conventionele betekenis, maar meer een soort ‘placebo versterker’.
Hetzelfde zou waar kunnen zijn voor andere medicijnen. Iets vergelijkbaars heeft men ontdekt bij de stof diazepam (de werkende stof in valium – te gebruiken onder andere als slaap- en kalmeringsmiddel). Het blijkt dat de angst van patiënten na een operatie alleen afneemt wanneer ze weten dat ze de stof toegediend krijgen. Het is nog niet duidelijk of dit ook geldt voor andere effecten van diazepam.
Zelfs bij medicijnen die wel direct invloed hebben op het lichaam, onafhankelijk van de verwachtingen van de patiënt, kan de mate van effect verschillen door het verwachtingspatroon. Als mensen niet wordt verteld dat ze morfine toegediend krijgen, is minstens 12 milligram nodig voordat het een pijnstillend effect heeft. Als mensen wel op de hoogte zijn, zijn lagere doses voldoende.
We kunnen nooit zeker zijn van het daadwerkelijke effect van medicatie. Het toedienen van medicatie op zichzelf veroorzaakt een stroomversnelling van biochemische reacties in het brein van de patiënt. Medicatie kan reageren met de door de verwachting geproduceerde stoffen in het lichaam, waardoor de interpretatie van de resultaten wordt bemoeilijkt. Om het daadwerkelijke effect van medicatie op het lichaam te onderzoeken, mogen patiënten niet weten wat ze krijgen toegediend. Dit is ethisch moeilijk te verantwoorden.
Toch gaat het er bij dit soort onderzoeken niet alleen om het ontwarren van het effect van een placebo met dat van een medicijn. Het gaat ook om het leren benutten van de mogelijkheden. Doses zouden bijvoorbeeld verlaagd kunnen worden, waardoor potentieel gevaarlijke bijwerkingen afnemen.
Men moet bedenken dat het placebo effect lang niet overal werkt. Het is een zeer ingewikkeld fenomeen. Studies als deze tonen aan dat het brein tot heel veel in staat is en dit wordt lang niet altijd in de rationele geneeskunde erkend en benut. Bron: New Scientist
[Commentaar: We staan aan de vooravond van een biomedische revolutie die de komende dertig jaar ervoor gaat zorgen dat we veel gezonder blijven en langer in goede gezondheid blijven leven. Wat dat betreft zijn de mensen die vandaag de dag leven een overgangsgeneratie. Het is dus zaak om zo gezond als mogelijk te blijven. Daarvoor is het cruciaal om plezier te maken, te ontspannen en vrij te zijn van problemen zoals angst, stress of verdriet. Maar gezonde voeding is ook van groot belang. Speciaal hiervoor heb ik een gratis rapport gemaakt waarin de belangrijkste afwegingen staan rond het al dan niet slikken van multi-vitamines. Wanneer je meer wilt weten over de wetenschappelijke onderbouwing van multi-vitamines, vraag dan het onderstaande rapport op.
Voor de studie werd geëxperimenteerd met een bestaande pijnstiller, CCK-antagonist genaamd. Eén groep mensen kreeg de pijnstiller en een andere groep kreeg een placebo toegediend. De CCK-antagonist had meer effect dan de placebo. Voor de hand liggende conclusie: de pijnstiller werkt beter dan de placebo.
Echter, wanneer de pijnstiller werd toegediend zonder dat de deelnemer hier van wist, had het geen effect! De CCK-antagonist had helemaal geen invloed op verzachting van pijn. Als het een echte pijnstiller is, zou het helemaal geen verschil moeten uitmaken of de patiënt wel of niet weet wat hij toegediend krijgt.
De studie heeft vervolgens aangetoond dat de combinatie van de verwachtingen van de patiënt en het toedienen van de CCK-antagonist de productie in het lichaam stimuleert van de natuurlijke pijnstiller endorphine. Al sinds 1978 weet men dat het placebo effect op deze manier pijn kan verlichten. Nu blijkt echter dat de interactie tussen medicatie en placebo veel ingewikkelder in elkaar steekt. Het experiment suggereert dat de CCK-antagonist niet een pijnstiller is volgens de conventionele betekenis, maar meer een soort ‘placebo versterker’.
Hetzelfde zou waar kunnen zijn voor andere medicijnen. Iets vergelijkbaars heeft men ontdekt bij de stof diazepam (de werkende stof in valium – te gebruiken onder andere als slaap- en kalmeringsmiddel). Het blijkt dat de angst van patiënten na een operatie alleen afneemt wanneer ze weten dat ze de stof toegediend krijgen. Het is nog niet duidelijk of dit ook geldt voor andere effecten van diazepam.
Zelfs bij medicijnen die wel direct invloed hebben op het lichaam, onafhankelijk van de verwachtingen van de patiënt, kan de mate van effect verschillen door het verwachtingspatroon. Als mensen niet wordt verteld dat ze morfine toegediend krijgen, is minstens 12 milligram nodig voordat het een pijnstillend effect heeft. Als mensen wel op de hoogte zijn, zijn lagere doses voldoende.
We kunnen nooit zeker zijn van het daadwerkelijke effect van medicatie. Het toedienen van medicatie op zichzelf veroorzaakt een stroomversnelling van biochemische reacties in het brein van de patiënt. Medicatie kan reageren met de door de verwachting geproduceerde stoffen in het lichaam, waardoor de interpretatie van de resultaten wordt bemoeilijkt. Om het daadwerkelijke effect van medicatie op het lichaam te onderzoeken, mogen patiënten niet weten wat ze krijgen toegediend. Dit is ethisch moeilijk te verantwoorden.
Toch gaat het er bij dit soort onderzoeken niet alleen om het ontwarren van het effect van een placebo met dat van een medicijn. Het gaat ook om het leren benutten van de mogelijkheden. Doses zouden bijvoorbeeld verlaagd kunnen worden, waardoor potentieel gevaarlijke bijwerkingen afnemen.
Men moet bedenken dat het placebo effect lang niet overal werkt. Het is een zeer ingewikkeld fenomeen. Studies als deze tonen aan dat het brein tot heel veel in staat is en dit wordt lang niet altijd in de rationele geneeskunde erkend en benut. Bron: New Scientist
[Commentaar: We staan aan de vooravond van een biomedische revolutie die de komende dertig jaar ervoor gaat zorgen dat we veel gezonder blijven en langer in goede gezondheid blijven leven. Wat dat betreft zijn de mensen die vandaag de dag leven een overgangsgeneratie. Het is dus zaak om zo gezond als mogelijk te blijven. Daarvoor is het cruciaal om plezier te maken, te ontspannen en vrij te zijn van problemen zoals angst, stress of verdriet. Maar gezonde voeding is ook van groot belang. Speciaal hiervoor heb ik een gratis rapport gemaakt waarin de belangrijkste afwegingen staan rond het al dan niet slikken van multi-vitamines. Wanneer je meer wilt weten over de wetenschappelijke onderbouwing van multi-vitamines, vraag dan het onderstaande rapport op.
No comments