Het brein is plastisch. Het verandert terwijl we leren. Het verandert dus eigenlijk continu. De plasticiteit houdt in dat er door het hele brein continu verbindingen tussen neuronen worden aangemaakt, dan wel verbroken. Toch zijn er grenzen aan deze plasticiteit. Wanneer het brein beschadigd wordt, is het vaak niet in staat om door middel van nieuwe verbindingen de door de beschadiging uitgevallen functie te herstellen.

Maar waar liggen de grenzen? Recent onderzoek op volwassen muizen heeft aangetoond hoe een gebrekkige celdeling in de hippocampus, het hersendeel belangrijk voor leren en het geheugen, er voor zorgt dat het brein andere hersencellen gaat inschakelen om de functies van leren en onthouden te ontwikkelen. Blijkbaar acht het brein de functie van de hippocampus zo belangrijk dat het voor alternatieven gaat zorgen.

Ofschoon er nog veel onderzocht moet worden, geeft dit onderzoek meer inzicht in de mechanismen van het brein om zich te reorganiseren om gebreken te compenseren. Inzicht in deze mechanismen zou ons in staat kunnen stellen behandelingen te ontwikkelen om bijvoorbeeld cognitieve beperkingen veroorzaakt door ziekten en ouderdom op te vangen.

Bron: Eurekalert

[Commentaar van Joost: Het is een gouden eeuw voor wetenschappelijk onderzoek naar het brein. We leren steeds meer, maar weten nog weinig. Tegelijkertijd heeft Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) een heel eigen kijk op de werking van het brein. Deze visie is niet wetenschappelijk, maar wel effectief in de praktijk. Steeds meer worden onderdelen bevestigt door neurowetenschappers zoals bijvoorbeeld tijdslijnen, de plasticiteit van het brein en de werking van hypnose. Om meer inzicht te geven in de originele ideeën van NLP over het brein heb ik het relevante deel uit mijn standaardwerk over NLP “Breintraining: handboek voor moderne NLP” in het onderstaande gratis rapport gevat dat je op kan vragen wanneer je dat wilt.]



Categories: Breinnieuws

No comments

The author does not allow comments to this entry